"Nie mogę się poważyć na pełne i kompetentne omówienie dokonań artysty, który od czterdziestu lat znany jest z aktywności twórczej i działalności profesjonalnej w wielu dziedzinach sztuk plastycznych, a właściwie szerzej: sztuk wizualnych. Grafika artystyczna, plakat i inne formy projektowania graficznego, fotografia, scenografia teatralna, a szczególnie scenografia telewizyjna realizowana na potrzeby Teatru Telewizji i programów kulturalnych w katowickiem ośrodku TV (poprzedzona i łączona z pracą operatora kamery TV w tymże ośrodku), czy wreszcie projektowanie i realizacja wiekich wystaw artystycznych głównie dla Biura Wystaw Artystycznych w Katowicach — to w największy skrócie teren penetracji i zakres dokonań Ferdynanda Szypuły.
Przecież jednak najbardziej czuję się grafikiem powiedział w wywiadzie prasowym sam artysta, a tę deklarację prawie sprzed dwudziestu lat potwierdza nie tylko jego twórczość, ale i udział w ruchu wystawienniczym, związki środowiskowe, wieloletnia współpraca organizatorska z Międzynarodowym Biennale (a później Triennale) Grafiki w Krakowie — zwłaszcza w tworzeniu i realizowaniu cyklicznej wystawy międzynarodowej Intergrafia w Katowicach — słowem jego wszechstronne i owocne związki z grafiką artystyczną." Andrzej Pietsch
UWAGI:
Bibliografia. Tekst równolegle polsko-angielski. Oznaczenia odpowiedzialności: [projekt i układ graf. katalogu Tadeusz Grabowski ; zdj. F. Szypuła ; tł. na jęz. ang. Stefania Więcek].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Album prac Jana Szmatlocha - artysty-grafika, profesora zwyczajnego Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Zawiera bibliografię, a także recenzowane teksty napisane przez: Marka Meschnika, Zbigniewa Kadłubka, Grzegorza Hańderka i Jacka Rykałę.
Jan Szmatloch należy do najbardziej rozpoznawalnych artystów, których twórczość ściśle związana jest z biografią, wpisaną w pejzaż Górnego Śląska. Grafiki Szmatlocha utrwalają aurę krajobrazu, która w wyniku bieżących transformacji odchodzi do historii, bądź przekształca się w formę mitu. Autor, używając obrazowych metafor, zmusza do poszukiwania skojarzeń. Jako grafika interesuje go nie tylko rysunek faktury, ale nawiązuje również do znaczących elementów śląskiej przestrzeni wyobrażeniowej. Istotnymi pojęciami dla jego twórczości są pamięć, czas i przemijanie. Do refleksji nad nimi skłaniają zarówno przedstawione przez niego detale, jak i krajobrazy, z pozoru mało istotne czy oczywiste. Sytuując je w centrum swoich historii, nadaje im nowy ciężar gatunkowy.
UWAGI:
Bibliografia na stronie 27. Tekst równoległy w języku polskim, angielskim. Oznaczenia odpowiedzialności: Jan Szmatloch ; [teksty Grzegorz Hańderek, [>>] Zbigniew Kadłubek, Marek Meschnik, Jacek Rykała ; tłumaczenie Alicja Gorgoń].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Pod pseudonimem Ha-Ga kryje się Anna Gosławska-Lipińska, wieloletnia rysowniczka satyryczna "Szpilek". Żadna inna artystka nie miała tak długiego i regularnego cyklu w żadnym czasopiśmie. Przez czterdzieści lat co tydzień w "Szpilkach" pojawiały się rysunki charakterystycznych ludzików z wyłupiastymi oczami. W podpisie zazwyczaj podsłuchana rozmowa lub satyra na aktualną sytuację obyczajową czy towarzyską. Choć Ha-Ga tworzyła w latach 50. i 60. XX wieku, jej dowcipy są ponadczasowe, zachwycają aktualnością. Miała świetne ucho, potrafiła wyłuskać błyskotliwe zdania podczas spotkań w kawiarniach, na ulicy, w sklepie czy na plaży. Ilustrowała także książki dla dzieci - m.in. Tuwima i Brzechwy - i przez wiele lat współpracowała ze "Świerszczykiem".
Dlaczego nie weszła do kanonu Polskiej Szkoły Ilustracji? Co sprawiło, że jej kariera nagle się urwała?
W biografii tej wybitnej artystki Agata Napiórska przypomina przedwojenne czasy, kiedy Ha-Ga przesiadywała przy stoliku Gombrowicza i przyjaźniła się z Tuwimem, pisze o szczycie jej popularności w latach 50. i schyłku kariery w latach 70., o przyjaźniach i miłościach, o życiu w cieniu męża, sławnego grafika Eryka Lipińskiego. Z książki wyłania się również intymny obraz relacji rysowniczki z jej córką, Zuzanną Lipińską.
UWAGI:
Bibliografia, netografia na stronach 329-332. Oznaczenia odpowiedzialności: Agata Napiórska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Ilustratorki i ilustratorzy - znakomici malarze, graficy, projektanci, którzy zamienili sztalugi i wielkie sale wystawowe na książki dla najmłodszych. Dzisiaj są skarbem narodowym. Stworzyli wyjątkowe pod każdym względem ilustracje, bo nie szli na kompromisy, nie brnęli w infantylizm, a dziecko traktowali poważnie i nie narzucali swojej wizji. O najwyższą jakość prac dbali nie tylko sami artyści, ale też zespoły graficzne działające pod kierownictwem prawdziwych mistrzów.
I choć do dziś nie istnieje muzeum ilustracji dziecięcej, a nieskatalogowane prace pozostają rozproszone, często w rękach prywatnych kolekcjonerów, cieszą się one coraz większym zainteresowaniem, o czym świadczą ceny, jakie osiągają na aukcjach dzieł sztuki.
Dlaczego literatura dla dzieci fascynowała wybitnych artystów? Opowiadają o tym m.in. Elżbieta Gaudasińska, Krystyna Michałowska, Zdzisław Witwicki, Bożena Truchanowska, Teresa Wilbik, Józef Wilkoń, a tych, których już nie ma - Olgę Siemaszko, Janinę Krzemińską, Danutę Konwicką, Zbigniewa Rychlickiego, Janusza Grabiańskiego, Janusza Stannego czy Adama Kiliana - wspominają najbliżsi.
Ilustratorzy i ilustratorki zdobywali nagrody, a ich prace pokazywano na międzynarodowych wystawach. To oni wynieśli ilustrację dla najmłodszych na najwyższy poziom. Co znaczyły te sukcesy dla ich artystycznych wyborów? Co działo się z nimi, kiedy polską literaturę dla dzieci dotknął kryzys? Jak poradzili sobie z kolorową szmirą lat 90.?
UWAGI:
Oznaczenia odpowiedzialności: Barbara Gawryluk ; książkę zaprojektowała Anna Pol.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka przedstawia dzieje polskiej tradycji graficznej prowadzącej do tzw. fenomenu polskiego plakatu, historię, która wiedzie od pierwszych ośrodków drukarskich w Krakowie XVI wieku, narodzin grafiki artystycznej w XVII i XVIII wieku, przez eksperymenty warsztatowe XIX stulecia, modernistyczne przemiany, opisywany na świecie fenomen polskiej grafiki artystycznej okresu międzywojennego i narodziny polskiej szkoły projektowania graficznego w latach 30. XX wieku, aż do polskiej szkoły plakatu w drugiej połowie tegoż stulecia, solidarnościowego affiche brut następnego pokolenia i w końcu rozkwitu młodego, poetyckiego i anarchizującego plakatu przełomu XX i XXI wieku oraz początku XXI wieku. Na przykładzie 1724 reprodukcji prac kilkuset artystów zgromadzonych w kilkunastu kolekcjach w Polsce i na świecie czytelnik ma okazję wędrować, obserwując przemiany tej polskiej specjalności.
Dorota Folga-Januszewska
UWAGI:
Bibliografia na stronach 576-592. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: koncepcja merytoryczna, tekst, wybór i układ ilustracji Dorota Folga-Januszewska [>>] ; koncepcja artystyczna i projekt graficzny Lech Majewski.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
